Kazım Gündoğan | Alevileştirilmiş Ermeniler

Alevileştirilmiş Ermeniler Kitap açıklaması

“Ermeniyseniz Hıristiyan(mı)sınız!”

“Dört yön sekiz iklim”de nefes alamamak nasıl bir dışarıda, bilir misiniz?

Onun gelişimi kırılmış kanatlarla, Simurg'u bulmak için onlarca dipsiz derinin üstünden uçmaya kalkışmak ne demektir?

“Her kuş kendi tayfasıyla gezer” diyenin, kendi tayfasına da alınmaması nasıl bir duygudur?

“Biz konuşan dilsiz, gören körüz” cümlesi ne anlama gelir, bilir misiniz?

Tokat'a kadar bir coğrafyada yemek çeşidinin ne olduğunu bilmek ister misiniz?

Bir çocuk, “Anne, anne atma beni suya! Atma beni suya!” diye çırpınışına hiç tanık oldunuz mu?

Can havliyle evde beşiğinde bıraktığı çocuğu için, “şimdi gaz döküp yakarlar, yazıktır, günahtır. Al sana ölsün” cümlesi hangi edebiyata sığar?

Kiminin “gâvur”, kiminin “dola Hermeni” (Ermeni dölü) diye hitap ettiği bu insanlar, Ermeni mezarlığında niçin Kuran okur, kilisede neden “ya Hızır, ya Düzgün Bava” diye dua eder?

Yıllarca malı çalınan, tarlası tapanı yakılan, köyün çocukları tarafından bile sürekli dövülen bir babasının, ailesinin kötüleşmesinin diye hep iyilik yapması, hep performansı ve onun defasında kan içinde büzüştüğü yerde sadece ehlinin nasıl bir olduğu?

Demirci dükkânının yanındaki gülleri bile küsttürenler kimdir?...

Uzak diyarlarda, “Dersim'in israfında yüreğim yanar... Memleketim, vatanım orası” diyen kim?...

“Biz İsa'ya tabiyiz, ama Ali'ye de mecburi” cümlesini kuran nasıl bir arka plandır?

Dedim ya; “dört yön, sekiz iklim”de nefessiz bırakılmış öyle bir insan sistemi düşün ki, son noktayı, “o kadar ki, çilemiz bize kaldı” diye mütevekkil ortaya koyuyor.

Uzun sözün kısası; bölgesel, yerel mütegallibenin, kilisenin ve diasporanın ayrı ayrı vurduğu bu “kuyruklu Ermeniler”in kuşaklar boyu acının imbiğinden kırılgan hikâyesinin cesaretiyle ölen duyarlı ve açıkyürekli bir kitaptır elinizdeki...