İclal Aydın | Salkım Sokak No: 3 Salkım Sokak No: 3

Onun istediği şey güldüğümüz mutlu yıllardı. Biz çocuktuk, anne babalarımız da gençti. Başkaları yaşlanır, başkaları eksilir sanırdık. Biz değil, başkaları… Salkım Sokak ve “bizimkiler”e dokunsam canlanacak bir fotoğraf gibi…

Kalabalık göçmeni ailelerin iç içe yaşadığı, küçük evlere dünyanın en bereketli sofralarının sığdığı; şirin, umutlu, erkenci insanların dağıldığı derdini e ekmeğini paylaşmış, İzmir'de gizlenmiş bir harikalar dünyasıydı sanki o sokak. Solmayan renkler, çiçekler, coşkusu, neşesi, Boşnak halayları, İzmir zeybekleri, Rumeli türküleri, bayramlı kutlamaları ile geldikleri yeri yuvaya dönüştüren insanların inancıyla kurulan dünya büyüttü bizi.

Eksik yapbozumun tüm özellikleri saklayan, yaşlılığımıza liman olan bu sokağın hikâyesine gidenler, kalanlar, yaşananlar, hatıralar da dahildi ve hepsi anlatılmalıydı… Çünkü ben bir mahalle çocuğuyum, bilek-yürek gücü ve kahramanların “geçmiş” değil “geniş” zamanlarda yaşadığına inanırım.