Hikmet Anıl Öztekin | Ne İçin Varsan Onun İçin Yaşa

“Tüm muhteşem hikayeler iki şekilde başlıyor. Ya bir insanın bir kopyası çıkar ya da şehre bir yabanci gelir.”

- Tolstoy

Demirden keskin bir düdük sesi yükseldi veya sırada. Ayrılığın ciddiyeti ama gibi sardı cildimi. Kapılar kapandı sonra... Çantam sağımda, yalnızlık karşımda...

Gidiyorum!
Hayır bir saniye!

Filmlerde böyle özellikler ki... Son anda mutlaka bir kalma sebebi yazardı senarist. Tam hareket etmek üzereyken trendleri atlayıverdi
esas adam.

Oysa şimdi ışınların üzerinde kaymaya başlamıştı bile tren... Ayrılığın göğsüme oturan ağırlığıyla camdan dışarıya bakıp el sallayan insanlarla dolu peronu izliyordum.

Beni uğurlamayan herkese teşekkür eder gibi bir damlanın gideceği yere.