Hatice Kübra Tongar | Bağırmayan Anneler

Bağırmayan Anneler Kitap Açıklaması

Anneniz Size Bağırıp Döver Miydi? Benim küçüklüğümde çocuklarım dövmek, hakaret etmek, bağırmak 'normal' kabul edilen bir ebeveynlik davranışıydı. Aileler çocuklarına bu davranışlarında bulunduklarında, şu anda annelerinin yaşadığı pişmanlık, vicdan azabı ya da kurallı olarak harekete geçmek gibi duygular yaşamazlardı. Çünkü o dönem 'kızını dövmeyen dizini döver', 'dayak cennetten çıkmadır' dönemiydi. Öyle öğrenmişlerdi. İstediğin bu, endişelenecek bir şey yok. Mesela çocuğu dövmek demek, 'bak bu davranışın çok yanlış, o kadar ki seni dövüyorum, canını yakıyorum ki bir daha yapmayasın' demekti. İşin ironik kısmı, geçmişte kalan annelerin ya da babaların hepimiz dövdüğü, bağırıp çağırdığı, aşağılanmış hissettirdiği gözlerimizin her yerde özelliklerimiz olmasına rağmen, neden kışın -yani vermek istediklerini dersi- hatırlamıyorsun. Eminim sizler de belli şeyleri hissediyorsunuzdur: Ebeveynin vermek istediği ders unutuldu gitti. Geriye sadece yenilen dayakların ve işitilen azarların soğuk anıları kaldı. Bir bunun olmasına değer yazıldı. Evlatlarımız sonra geriye dönüp baktıklarında yanaklarına atılmış bir tokadın soğukluğundan çok, yüreklerine dokunan bir annenin hürmetine hissetsinler diye… O zaman gelin hep ; Niyet Ettik Niyet Eyledik Bağırmayan Anneliğe…